27 dezembro 2012

Monsenhor Feytor Pinto com o Menino Jesus

DO EVANGELHO segundo SÃO LUCAS :...e donde me é dado que venha ter comigo a Mãe do meu Senhor ?... É esta a pergunta de Isabel, mal vê entrar.lhe pela casa, vinda de longe, a sua jovem prima grávida do filho de DEUS, não podendo conter exclamações de uma surpresa feliz, a juntar ao enlevo do seu surpreendente  estado de mulher grávida fora de qualquer expectativa anterior.
Isto parece talvez ridículo, mas ontem, pelo fim da tarde, ocorreu.me esta reacção de Isabel quando vou abrir a minha porta e a visita que batera era nem mais nem menos que Monsenhor Feytor Pinto que, como prior da minha paróquia , vinha em pessoa trazer.me a natalícia visita do MENINO JESUS... DONDE ME É DADO QUE... ... saltam- me estas palavras de Isabel aos lábios e náo puderam deixar de saltar-me lágrimas dos olhos. De que seriam feitas estas lágrimas, todas as que ainda correram mesmo depois da saída do MENINO ?  Não eram só água e cloreto de sódio, como as de que fala Gedeão... Alegria, sim, muita. Num meu livro de há anos, terminei um dos poemas com a pergunta "foi Deus que pensou em mim ?" Presunção, agradecimento, vergonha... Sim, sim, muita vergonha, porque sei de ciência segura que não mereço... Diz Isabel feliz daquela que acreditou...Mas eu ? Só eu sei, quanto me ponho em causa ! !  !
Mas não há dúvida  de que este ficou sendo para mim um dos meus MAIORES dias.Abençôe o Senhor Deus os "mensageiros da paz" que quiz mandar-me ...

25 dezembro 2012

DIA DE NATAL

É  O BRAÇO DO ABETO  A  BATER  NA  VIDRAÇA?
É O PONTEIRO PEQUENO A CAMINHO DA  META !
CALA-TE, VENTO VELHO ! É  O  NATAL  QUE PASSA,
A TRAZER-ME DA ÁGUA A INFÂNCIA RESSURRECTA.

DA CASA ONDE NASCI VIA-SE PERTO O RIO.
TÃO NOVOS OS MEUS PAIS, TÃO NOVOS NO PASSADO !
E O MENINO NASCIA  A  BORDO DE UM NAVIO
QUE FICAVA NO CAIS,À NOITE, ILUMINADO...

Ó NOITE DE NATAL, QUE TRAVO A MARESIA!
DEPOIS,FUI NÃO SEI QUEM QUE SE PERDEU NA TERRA
E QUANTO MAIS NA TERRA  A  TERRA  ME ENVOLVIA
MAIS DA TERRA FAZIA O NORTE  DE QUEM  ERRA.


VEM TU, POESIA, VEM AGORA CONDUZIR-ME
À BEIRA  DESSE CAIS  ONDE JESUS NASCIA...
SEREI DOS QUE AFINAL, ERRANDO EM TERRA FIRME,
PRECISAM  DE JESUS, DE MAR...OU DE  POESIA ?


AUTOR  DAVID  MOURÃO  FERREIRA´   

23 dezembro 2012

4ª DOMINGO DE ADVENTO

HÁ TRÊS DIAS SEGUIDOS EM QUE MANHÃS,MANHÃSINHAS, ENVOLVEM O MEU BOM DIA À "MINHA" ÁRVORE NUM MANTO TRANSLÚCIDO E AROMÁTCO ESTIMULANDO.A A DEIXAR ESCORRER GOTAS DE HUMIDADE MUITO FRIA QUE VAI POLVILHANDO TUDO PARECENDO PÉROLAS QUE SE DESFAZEM AO CALOR DA MINHA MÃO... É A BELEZA DO NEVOEIRO MUITO MAIS DENSO NOS LONGES QUE. POR CONTRASTE,TORNA A MINHA ÁRVORE MAIS REAL... ASSIM CHEG UEI HOJE AO TERMO DESTE MEU TEMPO DE REZAR  ESPERANÇA MUITO MAIS DO QUE NOUTRAS  OCASIÕES. FINDO O PERÍODO DE ESPERA, ACOLHER.SE.ÃO AS MINHAS MADRUGADAS NA DELICIOSA SUGESTÃO DE QUE HÁ MESMO UM CERTO LUGAR ONDE ALGO ENCONTRAREMOS, SE ESTES DELICIOSOS NEVOEIROS CONTINUAREM A AFAGAR AS MINHAS RECEOSAS MANHÃS DE CADA DIA SEM ELES...A PARTIR DE AGORA É MESMO PRECISO DESCER Á REALIDADE QUE NOS ASSUSTA MAS POSSO DIZER QUE TIVE UM BOM QUINHÃO DE SONHO PARA GARANTIA DE RENOVADAS FORÇAS, 0U ANTES, DE RENOVADA ...

18 dezembro 2012

O ESSENCIAL É...blog

De tantas sobrinhas que tenho, sobrinhas-netas e também já bisnetas, por razões complicadas e longas de explicar, há uma com quem a relação familiar, social,intelectual, se estratificou mais facilmente, mais forte e permanente, e há muitas pessoas que até pensam que eu só tenho uma sobrinha,visto que é dela que falo quando se  fala de sobrinhos. Por acaso até foi uma das razões que me levou a "fugir" do face-book foi o susto que tive ao ver aparecer  subitamente todos os sobrinhos e sobrinhas que me vieram do lado do irmão do meu marido,com as mulheres e os maridos e alguns filhos deles, todos juntos a quererem falar comigo,  não estando eu habituada a estar com todos senão de uma maneira "faseada"...Sei que gostam de mim porque mo têm vindo dizer de várias maneiras e esta foi uma delas, mas a minha intimidade é com a Vera, seu marido e suas meninas.Temos muitas coisas em comum além do apelido e isso cria laços diferenciados.
Pois hoje apareceu-me com o seu grau de mestrado,para o qual  tanto trabalhou. Fez uma boa argumentação, os arguentes gostaram e ei-la pronta para ser MESTRE na sua especialidade de desenhista científica e também ilustradora. Fiquei feliz. Os seus trabalhos são lindos,duma delicadeza que parecem imateriais,sendo minuciosamente cheios de pormenores. Tomei isto hoje como uma prenda de Natal...







16 dezembro 2012

3º DOMINGO DO ADVENTO

É  hoje aquele domingo em que os senhores padres dizem missa vestidos com paramentos  cor-de-rosa.Creio que só por si esta cor vem lembrar-nos que se trata daquele dia litúrgico que recebeu o nome de GAUDETE , imperativo que pretende levar-nos a uma radiante alegria porque...porque, clama o profeta SOFONIAS e re- clama São PAULO ao escrever aos Filipenses, está para breve a chegada do SALVADOR, mais para breve cada dia que passa... E acreditar no SALVADOR,quando já se tinha passado por todas as razões para desmoronar-se, tanto material, como espiritual, como moralmente, é bem motivo para alegrar-se, rejubilar...vestir cores de confiança,de esperança... Se não fosse a Fé que temos, dom magnífico que recebemos sem pedir, como arranjaríamos jeito e modo de dizer hoje , com Sofonias, gaudete, no coração deste MUNDO on de se matam crianças com a crueldade das feras, onde os fantásticos meios de progresso que criámos nos trazem para dentro d o cantinho onde até rezamos, mães com filhos pela mão a remexer nos lixos noturnos da cidade para encontrarem ou um trapo que os cubra do frio ou uma côdea de pão meio roído que lhes engane a fome ?QUEREMOS,queremos desesperadamente poder milagrosamente dizer GAUDETE a todos,não apenas aos amigos, não apenas à paróquia, não apenas ao nosso mundo, enquanto vamos percorrendo este advento que vai levando tudo em seu caudal...
Será NATAL , isso temo-lo por certo. E também acredito que não seremos abandonados ! ! !

09 dezembro 2012

2ºDOMINGO DO ADVENTO

Se  Baruc explodia em clamores estimulantes para a sua terra de que estivera privado, então JOÃO  BAPTISTA gritava no deserto, a plenos pulmões, para que"endireitassem" veredas e montes e vales,podassem arvoredos, limpassem ramadas espúrias, preparassem enfim um caminho não tortuoso para poder ser pisado por aqueles amados pés do Filho de Deus a caminhar para a tarefa a que viria votado e que era nem mais nem menos do que a salvação da humanidade.Diz.nos o Salmo que o Senhor fez maravilhas em favor do seu povo...Tantas, tantas maravilhas... E  O "seu povo", fiquei eu a meditar hoje, que nem sequer fez, como se poderia esperar, a limpeza das veredas e o aparo dos ramos espúrios...! ! !

08 dezembro 2012

DIA DE NOSSA SENHORA DA CONCEIÇÃO

---DE UMA DAS HOMILÍAS DAS MISSAS DE HOJE:
             
         ---O  SIM  DE   MARIA  NO  DIA  QUE  HOJE CELEBRAMOS   FOI  A  NOSSA  ADESÃO A ESTA  FÉ  QUE NOS ACOLHE  E  LEVARÁ SEM  MESMO SABERMOS   ATÉ  ONDE..

07 dezembro 2012

UMA CANÇÃO INESPERADA

              Nesta época de duas ou três semanas anteriores ao Natal,só mesmo quem não tem "habilidades" nenhumas que mereçam ser mostradas,deixa de procurar publicar, propôr, oferecer,vender, não só na procura de fazer negócio como na de pura e simplesmente mostrar-se,agradar e quiçá tentar ganhar um público.Isto é muito visível nos escritores de todos os géneros de literatura e também nos músicos,autores e intérpretes. Foi assim que aconteceu agora com um grupo de autores e cantores muito estimados e apreciados pelo público que lhes é fiel há bastantes anos. Claro que o factor originalidade tem um enorme peso no que nos vão oferecendo e então de que se lembraram agora ? Bonito, original, de agrado certo e bem inserido na época e no ambiente em que se vive, pois mesmo o PADRE NOSSO ! A música é suave e as palavras,( o que se chama vulgarmente a letra, de toda uma missa) em que está incluido  o verdadeiro Padre Nosso,em latim, pois!
Resolvi escrevê-lo então, porque me parece que facilmente poderá aprendê-lo lendo-o quem acaso aqui venha a este espaço e queira cantá-lo...Porque é linda a canção-

               Pater  noster  qui  es  in  caelis, sanctificetur  nomen tuum.  Adveniat regnum tuum.Fiat  voluntas tua, sicut in  caelo et in terra.Panem nostrum quotidianum da nobis  hodie et dimitte nobis debita nostra sicut et nos dimittimus debitoribus nostris.Et ne nos inducas in tentationem, sed libera  nos a malo . Amen

02 dezembro 2012

1º domingo de ADVENTO

Fico sempre encantada,nas minhas leituras da Bíblia com a riqueza das metáforas que, pelo visto, era habitual em qualquer forma de comunicação entre pessoas mais ou menos cultas fossem elas. Profetas.sacerdotes, pescadores, cobradores de impostos, viúvas pobres,soldados... Hoje entrámos num novo ano litúrgico - o ano C - e teremos o evangelista SÃ0 LUCAS que seria o mais culto de todos, até mesmo médico,de formação,e talvez o maior admirador de Nossa Senhora.  Pois não foge a deixar-nos naquela suspeição de um fim de mundo haverá sinais no sol e na lua e ... ...angústia entre as nações que ficarão perturbadas com o rugido e a agitação do mar... velai e orai para terdes forças para fugir a tudo isto que está para acontecer...Fim de mundo de que hoje e agora as pessoas mais crédulas e temerosas insistem em pressupor para breve e a conversar sobre ele. Dias virão..., diz JEREMIAS, e vale-nos a sua promessa de que fará nascer um rebento justo... e Jerusalem viverá segura.
Não posso. nem quero deixar de recordar aqui a alegria do profeta BARUC que regressado do cativeiro clama alto ERGUE-TE JERUSALEM, SOBE AO ALTO ! Ainda ontem nós portugueses celebrávamos a libertação do nosso cativeiro no século XVII, e por isso também queremos hoje clamar:SUBAMOS AO ALTO ! Esta será a nossa metáfora deste 1ºdomingo do Advento-século XXI onde o eco dos acontecimentos milenares ressoa  e a recomendação de SÃO LUCAS tem toda a pertinência.   

01 dezembro 2012

1640

 
 
Isto é uma "fatia" de uma Espanha que todos os portugueses visitam : em Granada, ao fundo a Sierra Nevada, e tudo e tudo ... Vai-se por gosto e quer pela neve aqui tão perto, quer pelas muralhas,quer pelo arabismo que se pode conhecer também tão perto,as pessoas vão ( ainda há pouco tempo era até pelos caramelos ) . E lembrarmo-nos nós de que se construiu em tempos aquele provérbio De Espanha nem bom vento nem bom casamento... Teria sido já depois do 1640 ? Agora é 1º de Dezembro e até vai deixar de ser feriado... Nós estamos com os espanhóis na U E e passam eles maus bocados como nós . Tudo está mudado e mudando nas relações até entre países e o que é hoje pode já não ser àmanhã... Vamos lá comendo os velhos caramelos para aguentarmos de cara alegre coisas tristes que se querem esquecidas, ao que parece... Mas não esqueceremos o jeito de atirar pela janela fora algum MIGUEL DE VASCONCELOS que se lembre de aparecer por aí... Até eu lá iria ajudar...